Over een half uurtje gaan we rijden naar het vliegveld. We zijn vannacht om 2 uur opgestaan, om alvast in het Nederlandse ritme te komen en zodat we hopelijk kunnen slapen in het vliegtuig. De koffers staan helemaal ingepakt en we zijn erg benieuwd of we onder de 23 kilo blijven...
Bedankt voor het meelezen en tot in Nederland.
dinsdag 24 augustus 2010
Dag 18: aan alles komt een eind
Vandaag deden we erg rustig aan..
..we ontbeten nog even met een echt goed Amerikaans ontbijt in het hotel
..gingen we chillen bij het zwembad
..checkten we in voor onze vlucht morgen
..pakten we onze koffers verder in
..reden we nog wat rond en bezochten we nog even de Walmart voor de laatste aankopen
..aten we bij de Subway een sandwich
..was het rond de 38 graden
..dronken we nog een java chip frappuchino bij de Starbucks
..aten we ’s avonds bij de Denny’s
..zette Karin alvast d’r horloge op Nederlandse tijd
..stonden we in de lift en hoorden we toch wel een hele grappige opmerking: ‘Look at those cute little girls, but they are so tall!! Look how tall they are!
..dat vonden we erg hilarisch!
..vooral omdat het typische Texaanen waren
..verder genoten we van de laatste Amerikaanse dingen..
Verder zijn we erg nieuwsgierig wie er nu allemaal hebben meegelezen met onze blog. Laat allemaal nog voor een keer een reactie achter! Dat vinden we leuk :)
..we ontbeten nog even met een echt goed Amerikaans ontbijt in het hotel
..gingen we chillen bij het zwembad
..checkten we in voor onze vlucht morgen
..pakten we onze koffers verder in
..reden we nog wat rond en bezochten we nog even de Walmart voor de laatste aankopen
..aten we bij de Subway een sandwich
..was het rond de 38 graden
..dronken we nog een java chip frappuchino bij de Starbucks
..aten we ’s avonds bij de Denny’s
..zette Karin alvast d’r horloge op Nederlandse tijd
..stonden we in de lift en hoorden we toch wel een hele grappige opmerking: ‘Look at those cute little girls, but they are so tall!! Look how tall they are!
..dat vonden we erg hilarisch!
..vooral omdat het typische Texaanen waren
..verder genoten we van de laatste Amerikaanse dingen..
Verder zijn we erg nieuwsgierig wie er nu allemaal hebben meegelezen met onze blog. Laat allemaal nog voor een keer een reactie achter! Dat vinden we leuk :)
Dag 17: Hollywood, Santa Monica en Manhattan Beach
We zijn in LA, dus Hollywood kan niet ontbreken. We gingen er daarom vroeg uit, ja, nog iets vroeger dan normaal. Rond 8 uur reden we weg en wilden we bij hetzelfde tentje als gisteren ontbijten. We waren iets voor achten daar en ze waren dicht helaas. We hebben de auto toen even op de parkeerplaats neergezet, om op de kaart te kijken hoe we naar Hollywood zouden rijden. Opeens werd er op ons raam geklopt met de vraag: “Are you here for coffee?”
Yeah! Dat was de mevrouw van het koffietentje, die om 8 uur open gaat. Ze was zelf nogal laat vandaag en had ons waarschijnlijk van de dichte deur weg zien lopen. We hebben bij het tentje weer wat gegeten en gedronken. Die mevrouw vroeg wat we gingen doen vandaag en toen we zeiden dat we naar Hollywood gingen, ging ze ons de weg ernaar toe uitleggen. Ze had daar in de omgeving namelijk 20 jaar gewoond. Ook heeft ze met Karin wat (state) quarters geruild, zodat haar verzameling weer wat uitgebreider wordt. Ze vond zichzelf heel aardig, want bleef maar roepen ‘’How nice am I?” haha.
Daarna gingen we dus op naar Hollywood! Bij de Walk of Fame hebben we onze auto geparkeerd voor 1,5 uur. We zijn toen over de sterren, richting de uitkijkplaats voor het Hollywood Sign gelopen. Je merkt natuurlijk meteen dat dit erg toeristisch is, vooral bij de ster van Michael Jackson was het druk. Ook zijn we nog bij wat souvenir winkeltjes langs geweest en uiteindelijk zo weer terug naar de auto gelopen. De tijd gaat dan toch sneller dan je denkt.
Vanaf Hollywood zijn we naar de Santa Monica Boulevard gereden. Daar hebben we bij een grote parkeerplaats geparkeerd en zijn we snel naar Bubba’s Shrimp (van de film Forrest Gump) gelopen, want we moesten eten! Santa Monica Beach heeft echt zo’n leuk sfeertje. Je hebt mensen die op de fiets, rolschaatsen, skates en steps over de pier rijden. Op het strand staan schommels, rekken met ringen, en sport attributen, echt geweldig!
Bubba’s Shrimp restaurant was erg leuk. Het concept wordt wel erg uitgebuid, maar dat maakt het niet minder leuk natuurlijk. We namen alle twee taco’s met shrips erin, het was erg lekker. Erbij namen we een heerlijke, koele smoothie.
Hierna liepen we naar de zee en daar hebben we met onze voeten in de zee gestaan. De zee was best wild met hoge golven!
Vanaf Santa Monica zijn we doorgereden naar Manhattan Beach. Hier wilden we nog wel even langs, want daar is ‘The O.C.’ opgenomen. Dat vonden we leuk om eens te zien! Parkeren was hier wat lastiger, maar uiteindelijk vonden we een parkeergarage, waar de meter nog vol zat voor 1,30 uur.
We zijn naar de pier gelopen en hebben daar een beetje rondgekeken. Op het strand was nog een beach volleybal wedstrijd aan de gang en in de zee hier werd gesurft, voor zover het lukte. Hier op het strand hing wel weer een hele andere sfeer dan bij Santa Monica. Ook een relaxte sfeer, maar weer heel anders.
Op de terugweg naar de auto hebben we bij een erg schattig theewinkeltje een pizza pretzel gegeten met een smoothie erbij. Terug bij het hotel weer de koffers wat verder ingepakt en gekeken of alles een beetje ging passen.
Yeah! Dat was de mevrouw van het koffietentje, die om 8 uur open gaat. Ze was zelf nogal laat vandaag en had ons waarschijnlijk van de dichte deur weg zien lopen. We hebben bij het tentje weer wat gegeten en gedronken. Die mevrouw vroeg wat we gingen doen vandaag en toen we zeiden dat we naar Hollywood gingen, ging ze ons de weg ernaar toe uitleggen. Ze had daar in de omgeving namelijk 20 jaar gewoond. Ook heeft ze met Karin wat (state) quarters geruild, zodat haar verzameling weer wat uitgebreider wordt. Ze vond zichzelf heel aardig, want bleef maar roepen ‘’How nice am I?” haha.
Daarna gingen we dus op naar Hollywood! Bij de Walk of Fame hebben we onze auto geparkeerd voor 1,5 uur. We zijn toen over de sterren, richting de uitkijkplaats voor het Hollywood Sign gelopen. Je merkt natuurlijk meteen dat dit erg toeristisch is, vooral bij de ster van Michael Jackson was het druk. Ook zijn we nog bij wat souvenir winkeltjes langs geweest en uiteindelijk zo weer terug naar de auto gelopen. De tijd gaat dan toch sneller dan je denkt.
Vanaf Hollywood zijn we naar de Santa Monica Boulevard gereden. Daar hebben we bij een grote parkeerplaats geparkeerd en zijn we snel naar Bubba’s Shrimp (van de film Forrest Gump) gelopen, want we moesten eten! Santa Monica Beach heeft echt zo’n leuk sfeertje. Je hebt mensen die op de fiets, rolschaatsen, skates en steps over de pier rijden. Op het strand staan schommels, rekken met ringen, en sport attributen, echt geweldig!
Bubba’s Shrimp restaurant was erg leuk. Het concept wordt wel erg uitgebuid, maar dat maakt het niet minder leuk natuurlijk. We namen alle twee taco’s met shrips erin, het was erg lekker. Erbij namen we een heerlijke, koele smoothie.
Hierna liepen we naar de zee en daar hebben we met onze voeten in de zee gestaan. De zee was best wild met hoge golven!
Vanaf Santa Monica zijn we doorgereden naar Manhattan Beach. Hier wilden we nog wel even langs, want daar is ‘The O.C.’ opgenomen. Dat vonden we leuk om eens te zien! Parkeren was hier wat lastiger, maar uiteindelijk vonden we een parkeergarage, waar de meter nog vol zat voor 1,30 uur.
We zijn naar de pier gelopen en hebben daar een beetje rondgekeken. Op het strand was nog een beach volleybal wedstrijd aan de gang en in de zee hier werd gesurft, voor zover het lukte. Hier op het strand hing wel weer een hele andere sfeer dan bij Santa Monica. Ook een relaxte sfeer, maar weer heel anders.
Op de terugweg naar de auto hebben we bij een erg schattig theewinkeltje een pizza pretzel gegeten met een smoothie erbij. Terug bij het hotel weer de koffers wat verder ingepakt en gekeken of alles een beetje ging passen.
Dag 16: Er komt niets van releaxen terecht: shop till you drop
Van vandaag wilde we een relaxt dagje maken, dus rustig aan doen, een beetje wassen, nog even wat laatste dingetjes kopen en bij het zwembad chillen.
We begonnen meteen met wassen, want dan had het genoeg tijd om te drogen. In het hotel stonden twee wasmachines, dus dat was handig. Karin had eerst haar was erin gedaan en een half uur later zou het klaar zijn. Toen nam Laura ook haar was mee. De was van Karin zou klaar moeten zijn, maar de wasmachine stond nog vol met water. Een beetje raar, maar toch de was er maar uitgehaald, het zal wel horen? Die gedachte hadden we, tot Laura haar wasmachine aan wilde zetten en deze niet aan ging. Helemaal vreemd.
Laura ging naar beneden om dit bij de receptie te melden. De medewerkster ging iemand naar de wasmachines heen sturen. In de tijd dat Laura weer naar boven ging, was er al een meneer bij de wasmachines aangekomen. De overspanningsbeveiling was aan gegaan, dus de schakelaar moest omgezet worden. Karin’s was was dus nog niet klaar en moest er weer in. Uiteindelijk na drie kwartier was alle was klaar en hebben we de hotel kamer volgehangen met wasgoed, dat zag er erg grappig uit.
We hadden nog niet ontbeten en gingen dat daarna meteen doen. We hadden ondertussen best trek gekregen. Bij een koffie tentje vlakbij het hotel kochten we wat te eten en te drinken. Heel toevallig zat daar de man die ons had geholpen bij de wasmachines. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en wat we gingen doen vandaag. Ons antwoord was: shoppen! We raakten aan de praat over waar we dat het beste konden doen. Hij adviseerde ons naar Santa Ana te rijden, naar de Main Street shoppingmall. Dat advies hebben we maar opgevolgd.
Eenmaal in Santa Ana aangekomen, zagen we dat het een super grote mall was. Karin is goed geslaagd in een kledingwinkel en ook Laura kocht nog een aantal dingen, waaronder een koffertje voor haar handbagage. Ondertussen hebben we in de mallvbij een Italiaan wat gegeten. Toen we weggingen was het gewoon al vijf uur, we hebben daar zes uur lang geshopt!
In restaurant van ons hotel hebben we avond gegeten en we hebben alvast de koffers beetje ingepakt!
We begonnen meteen met wassen, want dan had het genoeg tijd om te drogen. In het hotel stonden twee wasmachines, dus dat was handig. Karin had eerst haar was erin gedaan en een half uur later zou het klaar zijn. Toen nam Laura ook haar was mee. De was van Karin zou klaar moeten zijn, maar de wasmachine stond nog vol met water. Een beetje raar, maar toch de was er maar uitgehaald, het zal wel horen? Die gedachte hadden we, tot Laura haar wasmachine aan wilde zetten en deze niet aan ging. Helemaal vreemd.
Laura ging naar beneden om dit bij de receptie te melden. De medewerkster ging iemand naar de wasmachines heen sturen. In de tijd dat Laura weer naar boven ging, was er al een meneer bij de wasmachines aangekomen. De overspanningsbeveiling was aan gegaan, dus de schakelaar moest omgezet worden. Karin’s was was dus nog niet klaar en moest er weer in. Uiteindelijk na drie kwartier was alle was klaar en hebben we de hotel kamer volgehangen met wasgoed, dat zag er erg grappig uit.
We hadden nog niet ontbeten en gingen dat daarna meteen doen. We hadden ondertussen best trek gekregen. Bij een koffie tentje vlakbij het hotel kochten we wat te eten en te drinken. Heel toevallig zat daar de man die ons had geholpen bij de wasmachines. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en wat we gingen doen vandaag. Ons antwoord was: shoppen! We raakten aan de praat over waar we dat het beste konden doen. Hij adviseerde ons naar Santa Ana te rijden, naar de Main Street shoppingmall. Dat advies hebben we maar opgevolgd.
Eenmaal in Santa Ana aangekomen, zagen we dat het een super grote mall was. Karin is goed geslaagd in een kledingwinkel en ook Laura kocht nog een aantal dingen, waaronder een koffertje voor haar handbagage. Ondertussen hebben we in de mallvbij een Italiaan wat gegeten. Toen we weggingen was het gewoon al vijf uur, we hebben daar zes uur lang geshopt!
In restaurant van ons hotel hebben we avond gegeten en we hebben alvast de koffers beetje ingepakt!
Dag 15: We're in Los Angeles today and it smells like an airport runway
Vandaag zijn we best vroeg opgestaan, voor onze trip naar LA. We hebben snel weer wat “ontbijt” bij het hotel gepakt en opgegeten op de kamer. Daarna zijn we met de auto naar de receptie gereden en hebben we uitgecheckt. Meteen hebben maar even getankt en daarna zijn we gelijk door gegaan naar de Starbucks, om ons ontbijt wat aan te vullen met wat warms te drinken. Hierna kon de reis beginnen.
Toen we gingen rijden, was het nog heel bewolkt en reden we soms echt door de wolken en dikke mist heen. We zagen gelukkig al dat dit niet lang zou duren en na een tijdje verscheen de blauwe lucht en de zon. De zon is de hele weg ook niet meer weg gegaan.
We stopten onderweg even in Thousand Oaks, waar een Bed, Bath and Beyond zit waar we nog even heen wilden. Hier hebben we een uurtje geshopt en daarna hebben we bij een broodjes zaak ernaast geluncht met heerlijke panini’s.
Na de lunch zijn we doorgereden en op hwy ‘1’ begon het al aardig druk te worden. Het was natuurlijk vrijdagmiddag, dus dat maakte het allemaal nog wat erger. Ook was er heel veel vrachtverkeer op de weg. Dat was dus wel een lang ritje. Rond ons hotel was het ook erg druk, maar het hotel vonden we snel. Omdat het al rond vijf uur was, zijn we na het inchecken meteen opzoek gegaan naar wat te eten. Karin was twee jaar geleden in hetzelfde hotel en wist nog dat er vlakbij een shoppingcenter was, waar we ook wel wat konden eten. We konden het alleen niet vinden en het was erg lastig om met de auto steeds van baan te verwisselen, want je kwam er gewoon niet tussen door die drukte.
Op een gegeven moment hadden we alle twee zoiets van: “maakt niet uit waar we terecht komen, als we maar wat kunnen eten. Bij het eerste de beste gaan we eten!” Toen zagen we ‘Ruby’s Diner’. Daar zijn we gestopt en het was een erg leuk, typisch Amerikaans restaurant. Je kon hier ook je auto buiten voor een tv scherm neerzetten en dan werd je vanaf daar bediend. De meeste bediendes reden op rolschaatsen, dat was echt grappig. Hier hebben we lekker een hamburger gegeten. Karin kocht, jawel, nog een mok (de negende) en toen zijn we snel weer naar ons hotel gereden. Op de terugweg kwamen we trouwens nog die mall tegen waar we naar op zoek waren. Het ligt echt één block van ons hotel af....
Toen we gingen rijden, was het nog heel bewolkt en reden we soms echt door de wolken en dikke mist heen. We zagen gelukkig al dat dit niet lang zou duren en na een tijdje verscheen de blauwe lucht en de zon. De zon is de hele weg ook niet meer weg gegaan.
We stopten onderweg even in Thousand Oaks, waar een Bed, Bath and Beyond zit waar we nog even heen wilden. Hier hebben we een uurtje geshopt en daarna hebben we bij een broodjes zaak ernaast geluncht met heerlijke panini’s.
Na de lunch zijn we doorgereden en op hwy ‘1’ begon het al aardig druk te worden. Het was natuurlijk vrijdagmiddag, dus dat maakte het allemaal nog wat erger. Ook was er heel veel vrachtverkeer op de weg. Dat was dus wel een lang ritje. Rond ons hotel was het ook erg druk, maar het hotel vonden we snel. Omdat het al rond vijf uur was, zijn we na het inchecken meteen opzoek gegaan naar wat te eten. Karin was twee jaar geleden in hetzelfde hotel en wist nog dat er vlakbij een shoppingcenter was, waar we ook wel wat konden eten. We konden het alleen niet vinden en het was erg lastig om met de auto steeds van baan te verwisselen, want je kwam er gewoon niet tussen door die drukte.
Op een gegeven moment hadden we alle twee zoiets van: “maakt niet uit waar we terecht komen, als we maar wat kunnen eten. Bij het eerste de beste gaan we eten!” Toen zagen we ‘Ruby’s Diner’. Daar zijn we gestopt en het was een erg leuk, typisch Amerikaans restaurant. Je kon hier ook je auto buiten voor een tv scherm neerzetten en dan werd je vanaf daar bediend. De meeste bediendes reden op rolschaatsen, dat was echt grappig. Hier hebben we lekker een hamburger gegeten. Karin kocht, jawel, nog een mok (de negende) en toen zijn we snel weer naar ons hotel gereden. Op de terugweg kwamen we trouwens nog die mall tegen waar we naar op zoek waren. Het ligt echt één block van ons hotel af....
Dag 14: Bezoek aan Santa Barbara
Vandaag stond een dagje Santa Barbara op de planning en daarom stonden we best vroeg op. Het ontbijt in dit hotel bestond uit wat kant en klaar verpakte mueslirepen en een soort van broodje. Er was geen eens koffie of thee! We zaten dus al snel in de auto.
Op de snelweg was het in het begin nog lekker rustig. Tommie bracht ons richting downtown en daar hebben we onze Edge in een parkeergarage gezet. Daarna hebben we wat langs de winkeltjes gelopen en bij de Borders even een kaart van Santa Barbara gekocht, want dat hadden we helemaal niet. Laura had op internet leuke kettinkjes gevonden die ze in Santa Barbara verkochten. Toen we eenmaal die winkel gevonden hadden, bleek dat ze ze helemaal niet verkochten. Dat was wel heel erg jammer.
Ze hebben in Santa Barbara echt hele leuke winkeltjes en daar gingen we geen eens speciaal voor. Bij een kookwinkel waar Laura wat kocht, en de caissière op haar paspoort zag dat we uit Nederland kwamen, begon de medewerkster weer over het WK-voetbal. Zij kwam uit Brazilië en het zat behoorlijk diep dat ze hadden verloren. Na het tweede doelpunt had ze de tv maar uitgezet. Dus ja, Nederlanders waren buiten dat niet zo aardig, maar “that was just the game”.
Bij een ‘Pinkberry’ aten we weer een frozen yoghurt. Dit zie je echt heel veel in Amerika, maar het ziet er allemaal leuker uit dan hoe de frozen yoghurt smaakt. We vinden een echte Nederlandse Swirl veel lekkerder. Het concept is eigenlijk ook een beetje hetzelfde, al wordt de frozen yoghurt met de ‘toppings’ niet gemixt. En bij de Swirls krijg je meer voor je geld.
Na de winkeltjes te hebben bekeken, liepen we door richting het strand. Dit was gewoon dezelfde straat als die met de winkels, die we helemaal uit konden lopen. Dit was helemaal niet erg, want het was echt een heerlijke temperatuur. Niet te warm, gewoon lekker aangenaam. Ook was het een leuke wandeling. Op de pier hebben we een lekkere fish-sandwich met vers fruit gegeten en daarna zijn we weer rustig terug gelopen naar ‘downtown’.
Laura wilde nog een bepaalde camera band en die verkochten ze in Santa Barbara bij Sammy’s Camera’s. Deze winkel was echt heel groot, met allemaal mooie foto dingen. Laura vond al snel wat ze nodig had en bijna nog sneller kwam er een mannetje van de winkel op ons af. Hij vroeg waar we vandaan kwamen, over het eten en het toppunt was dat hij vroeg wat Laura gekocht had in de kookwinkel. Bovenop het tasje lag nog haar vestje dus misschien dacht ie dat er wat onder zat wat we gestolen hadden? Nadat Laura had laten zien wat erin zat, zei hij dat hij vaak bij die winkel kwam. Daarna pakte hij zowat de camerariem uit de handen, om af te gaan rekenen... beetje apart! Misschien hadden we wel veel meer willen kopen...??
Daarna zijn we nog even langs de winkeltjes gelopen en daarna zijn we weer terug naar de auto gegaan. We zochten als een malle naar het apparaat om de parkeerkosten te betalen, maar er staat hier nog gewoon iemand bij de uitgang die bekijkt wat jou parkeerkosten zijn.
In de auto terug naar Santa Maria besloten we om sushi te eten. Heel toevallig zat er vlakbij ons hotel een sushi restaurant, waar we lopend heen zijn gegaan. De sushi was hier echt heel goed! Het eten met de stokjes was wat lastiger, haha. Gelukkig hadden ze een opzet stukje voor op de stokjes, zodat het wat makkelijker ging.
Op de snelweg was het in het begin nog lekker rustig. Tommie bracht ons richting downtown en daar hebben we onze Edge in een parkeergarage gezet. Daarna hebben we wat langs de winkeltjes gelopen en bij de Borders even een kaart van Santa Barbara gekocht, want dat hadden we helemaal niet. Laura had op internet leuke kettinkjes gevonden die ze in Santa Barbara verkochten. Toen we eenmaal die winkel gevonden hadden, bleek dat ze ze helemaal niet verkochten. Dat was wel heel erg jammer.
Ze hebben in Santa Barbara echt hele leuke winkeltjes en daar gingen we geen eens speciaal voor. Bij een kookwinkel waar Laura wat kocht, en de caissière op haar paspoort zag dat we uit Nederland kwamen, begon de medewerkster weer over het WK-voetbal. Zij kwam uit Brazilië en het zat behoorlijk diep dat ze hadden verloren. Na het tweede doelpunt had ze de tv maar uitgezet. Dus ja, Nederlanders waren buiten dat niet zo aardig, maar “that was just the game”.
Bij een ‘Pinkberry’ aten we weer een frozen yoghurt. Dit zie je echt heel veel in Amerika, maar het ziet er allemaal leuker uit dan hoe de frozen yoghurt smaakt. We vinden een echte Nederlandse Swirl veel lekkerder. Het concept is eigenlijk ook een beetje hetzelfde, al wordt de frozen yoghurt met de ‘toppings’ niet gemixt. En bij de Swirls krijg je meer voor je geld.
Na de winkeltjes te hebben bekeken, liepen we door richting het strand. Dit was gewoon dezelfde straat als die met de winkels, die we helemaal uit konden lopen. Dit was helemaal niet erg, want het was echt een heerlijke temperatuur. Niet te warm, gewoon lekker aangenaam. Ook was het een leuke wandeling. Op de pier hebben we een lekkere fish-sandwich met vers fruit gegeten en daarna zijn we weer rustig terug gelopen naar ‘downtown’.
Laura wilde nog een bepaalde camera band en die verkochten ze in Santa Barbara bij Sammy’s Camera’s. Deze winkel was echt heel groot, met allemaal mooie foto dingen. Laura vond al snel wat ze nodig had en bijna nog sneller kwam er een mannetje van de winkel op ons af. Hij vroeg waar we vandaan kwamen, over het eten en het toppunt was dat hij vroeg wat Laura gekocht had in de kookwinkel. Bovenop het tasje lag nog haar vestje dus misschien dacht ie dat er wat onder zat wat we gestolen hadden? Nadat Laura had laten zien wat erin zat, zei hij dat hij vaak bij die winkel kwam. Daarna pakte hij zowat de camerariem uit de handen, om af te gaan rekenen... beetje apart! Misschien hadden we wel veel meer willen kopen...??
Daarna zijn we nog even langs de winkeltjes gelopen en daarna zijn we weer terug naar de auto gegaan. We zochten als een malle naar het apparaat om de parkeerkosten te betalen, maar er staat hier nog gewoon iemand bij de uitgang die bekijkt wat jou parkeerkosten zijn.
In de auto terug naar Santa Maria besloten we om sushi te eten. Heel toevallig zat er vlakbij ons hotel een sushi restaurant, waar we lopend heen zijn gegaan. De sushi was hier echt heel goed! Het eten met de stokjes was wat lastiger, haha. Gelukkig hadden ze een opzet stukje voor op de stokjes, zodat het wat makkelijker ging.
zondag 22 augustus 2010
Dag 13: Monterey, Cambria en Santa Maria
Vandaag was weer een leuke dag! Na het erg afwisselde ontbijt, dat bestond uit muffins, muffins, muffins én muffins, zijn we vertrokken richting Santa Maria. Onderweg wilden we nog langs Monterey en Cambria. Als eerste hebben we de TomTom ingesteld op Monterey. Hier waren we al erg snel. Op dat moment was het nog erg bewolkt, maar je zag dat de zon er door wilde komen.
In Monterey hebben we even over de Fishermans Wharf gelopen en wat gedronken met iets lekkers erbij. De medewerkster van de koffietent liet ons de kwallen in de haven zien. Er waren er ontzettend veel en ze hadden de zeeleeuwen weggejaagd. Verder hebben we nog wat foto’s gemaakt, wat spulletjes gekocht en toen ging onze reis weer verder.
Onderweg zagen we de wolken gewoon voor ons wegtrekken en zagen we al snel de blauwe lucht en de zon schijnen. Het was echt een hele mooie weg langs hwy ‘1’! Bij een aantal vista points zijn we gestopt om foto’s te maken en naar het mooie uitzicht te kijken. We zijn onderweg ook wel iets van vier ‘road works’ tegen gekomen. Ze zijn hard aan het werk hier in Amerika!
In Cambria aangekomen werd het tijd om te lunchen. We belanden in een schattig straatje waar we bij Robin’s wat hebben gegeten. Het zag er hier erg leuk uit en het eten was ook nog eens zeer goed. Verder hebben we in Cambria nog even door de straatjes gelopen. Op een gegeven moment – vraag niet hoe – waren we in een wolwinkel beland, waar twee erg enthousiaste medewerksters maar riepen dat we alles aan moesten raken. Één mevrouw vroeg waar we vandaan kwamen en ze vertelde dat ze zelf vier jaar in Maastricht had gewoond in 1974. Ze hield van Nederland, vond dat je nergens zulke lekkere slagroom kon krijgen dan in NL en kende uiteraard ook de echte Limburgse vlaai. Het was zo grappig, ze werd helemaal enthousiast. Toen we weggingen af ze ons een hand, want dat was gebruikelijk in Nederland en ze vond dat een fijne gewoonte.
Na Cambria zijn we doorgereden naar Santa Maria. We konden de weg langs de kust niet afrijden, want er was een ongeluk gebeurd en we moesten daardoor omrijden. Dat maakte er het uitzicht niet minder om, gelukkig. Onderweg moesten we veel stijgen en dalen, maar onze ‘Edge’ sleepte ons er goed doorheen.
In Santa Maria hadden we best snel ons hotel gevonden en het ziet er heel netjes uit. Het internet kregen we helaas niet aan de praat. We kregen wel een kabeltje waarmee het wel zou moeten werken, maar dat kabeltje was maar 30 cm en met de aansluiting achter het bed ging dat niet werken. Langere kabels hadden ze ook niet meer. Ondertussen hadden we onze hele kamer al verbouwd, haha.
Omdat we best laat hadden geluncht, hebben we als avond eten een simpel broodje gehaald. Ook hier raakten we aan de praat met de winkelmevrouw, die ook weer iemand kende die uit Nederland kwam. Het was een heel leuk gesprek, alleen was het wat lastig. Ze sprak zelf best onduidelijk Engels, want zijn kwam oorspronkelijk uit Cambodja.
In Monterey hebben we even over de Fishermans Wharf gelopen en wat gedronken met iets lekkers erbij. De medewerkster van de koffietent liet ons de kwallen in de haven zien. Er waren er ontzettend veel en ze hadden de zeeleeuwen weggejaagd. Verder hebben we nog wat foto’s gemaakt, wat spulletjes gekocht en toen ging onze reis weer verder.
Onderweg zagen we de wolken gewoon voor ons wegtrekken en zagen we al snel de blauwe lucht en de zon schijnen. Het was echt een hele mooie weg langs hwy ‘1’! Bij een aantal vista points zijn we gestopt om foto’s te maken en naar het mooie uitzicht te kijken. We zijn onderweg ook wel iets van vier ‘road works’ tegen gekomen. Ze zijn hard aan het werk hier in Amerika!
In Cambria aangekomen werd het tijd om te lunchen. We belanden in een schattig straatje waar we bij Robin’s wat hebben gegeten. Het zag er hier erg leuk uit en het eten was ook nog eens zeer goed. Verder hebben we in Cambria nog even door de straatjes gelopen. Op een gegeven moment – vraag niet hoe – waren we in een wolwinkel beland, waar twee erg enthousiaste medewerksters maar riepen dat we alles aan moesten raken. Één mevrouw vroeg waar we vandaan kwamen en ze vertelde dat ze zelf vier jaar in Maastricht had gewoond in 1974. Ze hield van Nederland, vond dat je nergens zulke lekkere slagroom kon krijgen dan in NL en kende uiteraard ook de echte Limburgse vlaai. Het was zo grappig, ze werd helemaal enthousiast. Toen we weggingen af ze ons een hand, want dat was gebruikelijk in Nederland en ze vond dat een fijne gewoonte.
Na Cambria zijn we doorgereden naar Santa Maria. We konden de weg langs de kust niet afrijden, want er was een ongeluk gebeurd en we moesten daardoor omrijden. Dat maakte er het uitzicht niet minder om, gelukkig. Onderweg moesten we veel stijgen en dalen, maar onze ‘Edge’ sleepte ons er goed doorheen.
In Santa Maria hadden we best snel ons hotel gevonden en het ziet er heel netjes uit. Het internet kregen we helaas niet aan de praat. We kregen wel een kabeltje waarmee het wel zou moeten werken, maar dat kabeltje was maar 30 cm en met de aansluiting achter het bed ging dat niet werken. Langere kabels hadden ze ook niet meer. Ondertussen hadden we onze hele kamer al verbouwd, haha.
Omdat we best laat hadden geluncht, hebben we als avond eten een simpel broodje gehaald. Ook hier raakten we aan de praat met de winkelmevrouw, die ook weer iemand kende die uit Nederland kwam. Het was een heel leuk gesprek, alleen was het wat lastig. Ze sprak zelf best onduidelijk Engels, want zijn kwam oorspronkelijk uit Cambodja.
Abonneren op:
Posts (Atom)